Przystanek Wilkołaz Wieś

Dziś wygląda nowocześnie, na europejskim poziomie. Przed przyjazdem pociągu automat odczytuje zapowiedzi, kolejowy zegar odlicza czas, a szlabany patriotycznie biało-czerwone szlabany dbają o bezpieczeństwo. No i oczywiście pasażerów zabierają nowoczesne elektryczne składy.

Przystanek w Wikołazie parę razy przewijał się w poprzednich wpisach. Dzisiaj chcę zaprezentować małe kompendium fotografii z różnych okresów jego funkcjonowania.
Od chwili powstania w 1927 roku (po przebudowie linii kolejowej i zlikwidowaniu przystanków w Borkowiźnie i Wilkołazie Górnym) pełnił bardzo istotną rolę dla mieszkańców Wilkołaza i sąsiednich miejscowości jako punkt, z którego można wyruszyć koleją do szkoły, pracy, czy w świat.

Dzięki bliskości przystanków autobusowych (jeden z nich znajdował się przy samym przejeździe - stąd duża zatoka) był węzłem przesiadkowym dla podróżujących z odleglejszych miejsc.

Mało kto wie, że szlabany, które zamontowano przy okazji ostatniej modernizacji i elektryfikacji nie są tu po raz pierwszy. Jeszcze w latach siedemdziesiątych przy przejeździe była rogatka i budyneczek dróżnika. W moim rodzinnym archiwum znalazłem fotografie, które pokazują jak to miejsce wtedy wyglądało (zdjęcia 2 i 3). Sprzedaż biletów odbywała się w baraku ze starego wagonu kolejowego znajdującego się na dole nasypu.

W latach osiemdziesiątych wybudowano murowany budynek przystanku nieco dalej od szosy. W czasach świetności wyglądał naprawdę ładnie, przed nim znajdował się zadbany klomb z kwiatami. W zimne dni oczekujących w poczekalni pasażerów ogrzewał piec kaflowy opalany węglem. Obsada przystanku przez jakiś czas była całodobowa, ale z czasem bileter pojawiał się tylko w okolicach odjazdów pociągu. Niestety nie posiadam zdjęć z tego okresu. Może w Waszych archiwach rodzinnych znajduje się jakieś?

Nastały lata dziewięćdziesiąte, które były dobre dla tego miejsca. Przystanek zaczął podupadać. Otoczenie było coraz bardziej zaniedbane, a sam budynek często był miejscem imprez i wątpliwej “twórczości” naściennej. Nie było komu naprawiać rozbitych szyb, aż w końcu wejście do środka poczekalni musiało być wymuszone naprawdę ekstremalnymi warunkami na zewnątrz. Dokładnie pokazują to fotografie z kilu kolejowych portali internetowych.

Ostatecznie budynek został rozebrany, a dla podróżnych postawiono zwykłą wiatę przystankową chroniącą co najwyżej od wiatru czy deszczu ze wschodu.
Po elektryfikacji i generalnym remoncie trasy przystanek wkroczył dumnie w XXI wiek. Wydaje się też, że popularność połączeń kolejowych powolutku rośnie. Nowy dworzec metropolitalny w Lublinie także przyczyni się do zwiększenia liczby pasażerów na lokalnych trasach, bo bezpośrednio z dalekobieżnych autobusów można wskoczyć do pociągu. Może kiedyś linia kolejowa dorobi się drugiego toru, co zdecydowanie zwiększyłoby możliwości i bezpieczeństwo na tej trasie.

A teraz krótko o zdjęciach poniżej.

• Dwa czarno-białe Jana Żytka z lat czterdziestych.
• Dwa kolejne z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych z moich rodzinnych zbiorów. Na pierwszym grupa młodzieńców, wśród nich pierwszy z prawej mój Tato Jan Garbacz na przystanku. Dla taty od czasów technikum aż do emerytury to codzienny (oprócz weekendów) punkt dnia. Myślę, że wielu z Was ma wspomnienia ze specyficznego klimatu tych podróży. 😉
• Na drugim w dole kadru wystają głowy mojego brata i moja, a w tle dumnie wznoszą się szlabany, obok budka dróżnika, ale niestety nie widać baraku poczekalni.
• Kolejne zdjęcia z mojej kolekcji to już rok 1993 i wyprawa ówczesnej scholi parafialnej na Festiwal Pieśni i Piosenki Religijnej w Bychawie - zajęliśmy tam III miejsce. Pierwsza fotografia przed wyjazdem, a druga już po powrocie.
• Kolejnych kilka zdjęć pochodzi z zasobów internetu i obrazuje smutną degradację przystanku i stan po zastąpieniu go wiatą.
• Zdjęcia nocne wykonałem w 2008 roku. Nawet wiaty już nie było, ale pozostał klimat.
• Na koniec kilka ujęć obecnego stan przystanku

_______________________
Źródła i autorzy zdjęć:
1, 2 - lata 40., autor Jan Żytek
3, 4 - lata 60. i 70., zbiory własne
5, 6 - 1993, zbiory własne
7 - 2005, źródło: bazakolejowa.pl, autor: Jan Obyć
8 - 2006, źródło: wgk.cal.pl, autor: Sebastian
9 - 2006, źródło: bazakolejowa.pl, autor: Kamil Wrzołek
10 - 2007, źródło: bazakolejowa.pl, autor: Paweł Ukole
11 - 2012, źródło: pociagiem.wordpress.com, autor: Pasażer Mirek
12-15 - 2015, źródło: fotostacje.pl
16 - 19 - 2008, zbiory własne, autor: Artur Garbacz
20 - 2019, zbiory własne, autor: Artur Garbacz
21 - 2022, zbiory własne, autor: Artur Garbacz